بررسی کارایی نشانگرهای همدوسی در تفسیر داده‌های لرزه‌ای

همدوسی لرزه‌ای نشانگری هندسی است که ارتباط زمانی و مکانی را با سایر نشانگرها برقرار می‌کند. هنگامی‌که این نشانگر بر روی داده‌های لرزه‌ای به‌کار برده می‌شود، پیوستگی بین دو یا تعداد بیشتری از ردلرزه‌های پنجره لرزه‌ای را نشان می‌دهد که این میزان پیوستگی لرزه‌ای، نشانة مستقیمی از پیوستگی زمین‌شناسی است. اختصاص یک کمّیت محاسباتی مانند همدوسی روی یک مقیاس از صفر تا یک اجازه می‌دهد که پیوستگی لرزه‌ای مورد سنجش قرار گیرد و پدیده‌های زمین‌شناسی مانند گسل‌ها، کانال‌ها، دلتاهای مدفون، ریف‌ها، آتشفشان‌های گلی، رخساره‌های آبدار و غیره نمایان شوند. اندازه‌گیری‌های همدوسی در سه‌بعد تشابه ردلرزه به ردلرزه را بیان می‌کنند و بنابراین تغییرات قابل تفسیر را در این گونه موارد نشان می‌دهند. مناطقی از ردلرزه‌ها که براثر گسل‌ها یا سایر پدیده‌های زمین‌شناسی دچار تغییر شده‌اند، دارای شباهت کم‌تری با ردلرزه‌های مجاور خود هستند که نتیجة آن به تصویر در آمدن همدوسی کم برای این مناطق است. در این مقاله نشانگرهای همدوسی روی داده‌های لرزه‌ای سه‌بعدی میدان گازی خانگیران واقع در شمال شرق ایران اعمال می‌شوند تا توانایی آنها برای تفسیر بهتر پدیده‌های زمین‌شناسی مشخص شود. نتایج این تحقیق نشان‌دهندة کاربردی بودن این نشانگر روی داده‌های لرزه‌ای ایران است و تفسیر دقیق‌تر و کامل‌تری از داده‌ها را میسر می‌سازد.